مقایسه تاثیر دو نوع رژیم اکسی توسین در القای زایمان

سابقه و هدف: با توجه به شیوع طولانی شدن مدت لیبر، عوارض شناخته شده آن و وجود پروتکلهای متفاوت در خصوص دوز اولیه و فواصل زمانی افزایش اکسی توسین جهت القای زایمان، این مطالعه به منظور مقایسه دو نوع رژیم متفاوت اکسی توسین برای القای زایمان، در بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 110 زن حامله که 41 هفته تمام حاملگی و bishop score مساوی یا کمتر از 4 داشتند انجام شد. القای زایمان به صورت اتفاقی توسط یکی از دو پروتکل «دوز پایین» و یا «دوز بالای اکسی توسین» صورت پذیرفت، آنگاه نتایج حاصله با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفتند. در پروتکل اول (پنجاه نفر)، اینداکشن با mu/min 5/2 شروع و هر 15 دقیقه به میزان mu/min 5/2 افزایش یافت تا به حداکثر دوز mu/min 40 برسد. در پروتکل دوم (60 نفر) اینداکشن با mu/min 5 شروع و هر 45 دقیقه به میزان mu/min 5 افزایش یافت تا به حداکثر دوز mu/min 40 برسد، سپس مقدار اکسی توسین در همین حد ثابت باقی ماند و سیر زایمان کنترل گردید. آثار و عوارض (زجر جنین و تحریک بیش از حد رحم) دو پروتکل مقایسه و مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته ها : فاصله زمانی شروع اینداکشن تا رسیدن به فاز فعال زایمان در دوز پایین 214 ± 519 دقیقه و در گروه دوز بالا 152 ± 308 دقیقه بود (0001/0 p< ). در دوز بالا طول فاز فعال 34 درصد (01/0 p< ) و مدت اینداکشن تا زایمان نیز 40 درصد کمتر از دوز پایین به دست آمد (0001/0 p< ). سایر نتایج در دو گروه مشابه بود. نتیجه گیر ی: ختم بارداری در مواردی که bishop score پایین است، با به کارگیری دوز بالا سریعتر صورت می گیرد، ضمن آنکه عارضه کمتری نیز دارد لذا بهتر است جانشین روش سنتی و متداول یعنی استفاده از دوز پایین شود.